Wygląda na to, że przyjęta nowelizacja ustawy o partnerstwie publiczno-prywatnym nie usprawni korzystanie z tej formy finansowania inwestycji. Zdaniem specjalistów, poprawki do ustawy o PPP, które są skutkiem przyjęcia przez Sejm ustawy o rewitalizacji, nie mają praktycznego sensu. Choćby dlatego, że przyjęte zmiany związane z wydatkami ponoszonymi przez samorząd terytorialny powinny być przede wszystkim uwzględnione w ustawie o finansach publicznych.
W ustawie o PPP dodano art. 7 ust. 2a w następującym brzmieniu: „Umowa o partnerstwie publiczno-prywatnym może wyodrębniać w ramach wynagrodzenia partnera prywatnego wysokość płatności ponoszonych przez podmiot publiczny na finansowanie wytworzenia, nabycia lub ulepszenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych w ramach realizacji przedsięwzięcia, spełniających przesłanki wydatków majątkowych w rozumieniu art. 124 ust. 4 albo art. 236 ust. 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych’’.
Jak podkreśla Rafał Cieślak z Kancelarii Doradztwa Gospodarczego Cieślak & Kordasiewicz, z uwagi na obowiązującą od 2014 r. konstrukcję wskaźników obsługi zadłużenia samorządów terytorialnych, bardziej tym ostatnim opłaca się ponosić wydatki majątkowe (nie są one uwzględniane we wzorze określającym indywidualny wskaźnik zadłużenia), niż bieżące (które do tego wskaźnika się zalicza).
W przypadku projektów PPP finansowanie stanowi istotną część zobowiązań strony publicznej względem partnera prywatnego. Podmioty publiczne mają niekiedy trudności z klasyfikowaniem finansowania jako wydatku majątkowego lub bieżącego. Tymczasem o charakterze tego typu wydatków przesądzają przepisy ustawy o finansach publicznych, które wskazują katalog wydatków majątkowych, a dodatkowo innego rodzaju regulacje (np. ustawa o rachunkowości).
– Nowy przepis do ustawy o PPP, wprowadzony przez ustawę o rewitalizacji, pozbawiony jest zatem sensu. Gdyby regulacja ta jednoznacznie przesądzała o „majątkowym” charakterze wydatków, wówczas można by było jeszcze dyskutować o przydatności tej noweli. Jednak w cytowanym brzmieniu nie wnosi ona do aktualnego porządku prawnego żadnych treści normatywnych, gdyż i tak o charakterze wydatków rozstrzygają nie strony umowy o PPP, lecz przepisy prawa – komentuje Rafał Cieślak.
W praktyce i tak w większości projektów PPP finansowanie traktowane jest jako wydatek majątkowy. Warto dodać, że przepisy ustawy o PPP posługują się pojęciem wynagrodzenia i wkładu własnego strony publicznej. „Płatności” dotyczą jedynie kryteriów wyboru oferty najkorzystniejszej. Ustawodawca powinien dostrzec tę subtelną różnicę, nowelizując przepis ustawy o PPP. – Należy także zauważyć, że zmiany przepisów dotyczące materii finansowej powinny być dokonywane w ustawie o finansach publicznych, a nie w ustawie o PPP – dodaje mecenas Cieślak.
